Tadeusz Bolduan (ur. 5 kwietnia 1930 r. w Kościerzynie) – redaktor, dziennikarz, teoretyk ruchu kaszubskiego, a także syn burmistrza Wejherowa – Teodora Bolduana. Dzieciństwo spędził w Wejherowie, gdzie uczęszczał do szkoły prowadzonej przez Zgromadzenie Sióstr Zmartwychwstanek.
W czasie wybuchu II wojny światowej przebywał z matką i starszym bratem Rajmundem na wakacjach w Żyrosławicach koło Torunia. Po powrocie do Kościerzyny, rodzina Bolduanów została dotknięta represjami – ojciec Tadeusza został aresztowany przez Niemców i zginął w obozie Stutthof. Sam Tadeusz, by uniknąć wywózki do Rzeszy, przez pewien czas ukrywał się w Korne koło Kościerzyny.
Po śmierci matki w 1945 roku trafił do Domu Dziecka w Sopocie, a później kontynuował naukę w gimnazjum w Kościerzynie. Karierę dziennikarską rozpoczął w 1950 roku jako terminator w redakcji „Dziennika Bałtyckiego”. Pracował również dla prasy wojskowej oraz miesięcznika „Litery”. Jego działalność publicystyczna i redakcyjna była ściśle związana z tematyką kaszubską i literacką.
W 1956 roku został współzałożycielem Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Był także członkiem Rady Wojewódzkiej Towarzystwa Wiedzy Powszechnej oraz gdańskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Otrzymał liczne wyróżnienia, m.in. Medal Stolema, Tabakierę Abrahama i Pierścień Świętopełka.
Tadeusz Bolduan był autorem wielu książek, recenzji, publikacji i monografii poświęconych Kaszubom i regionowi wejherowskiemu. Jego teksty odznaczały się głęboką troską o dziedzictwo kulturowe i językowe Pomorza. W latach 1971–91 był sekretarzem Rady Naukowej Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie. Aktywnie promował symbole regionalne, m.in. flagę Wejherowa i hasło „Ziemia Wejherowska”.
Dodaj komentarz